36 YAŞINDAYIM

Yazar Salı, Nisan 22, 2014 ,

Nemrut Dağı'nda oğlumla

Yaşantısı bir kitap gibi başı-sonu belli  olanlara özendim yıllar boyu. Anne-babaları onların herşeyine daha doğmadan karar vermişti. Bir grup tanıdığımın ailesi ise onların farkında bile değildi. Bazıları kendi yakınlarına ebeveynlik yapıyor, kardeşlerini hatta yaşça büyük akrabalarını maddi-manevi destekliyordu. İzledim, dinledim,okudum.. En çok da okudum. Ben yaşayarak değil okuyarak büyüdüm.

Yıllar geçtikçe dış görüntüm ve bazı düşüncelerim  çok değişti ,değişmeyen pek az şey kaldı..Bakışlarım hep içime dönük oldu örneğin. Aciz durumda olan hiçbir canlıyı (çocuklar, yaşlılar, hayvanlar ,hastalar) görmezden gelemedim. Onların acılarını kalbimin en derininde hissettim. Nerde yardıma ihtiyacı olan biri olduğunu hissetsem orda olmak istedim. Grup içinde az sevilenlere yakın oldum. Hiçbir şeyden emin olamadım.Her insan başka olduğuna göre ve aynı suda iki  kez yıkanmak mümkün olmadığına göre genellemeler asla doğru olamazdı.

Anne olana kadar belki de evlenene kadar kendimi çok güçlü, çok sağlam bildim. Ne zamanki kendimden başkası için  isteklerimi hiçe saydım o vakit azaldı kendimden eminliğim. Sesim daha zayıf ve az çıkmaya başladı. Sabrı  öğrendim. Annemi ve babamı anlamaya başladım.

Bugün becerebilsem oturup çocukluğuma ve gençliğime özellikle 13 ve 23 yaşıma upuzun mektuplar yazardım. Hayatımın rotasını çizen o iki Elif'le dertleşmek isterdim.  Tabi anneme ve babama da birer mektup yazıp onları ne çok sevdiğimi ve galiba sonunda affettiğimi söylerdim.

36 yaşındayım, iki erkek çocuk annesiyim. İyi bir işim ve mükemmel bir hayat arkadaşım var. Harika bir yerde yaşıyorum. Öte yandan kalbimde ağrıyan yerler var. Pişmanlıklarım, kederlerim var. Hep hüzne daha yakın bir tabiatım var. Tekrar doğsam kesinlikle olmasın diyeceğim şeyler var. 

36 yaşındayım ve ''kabul'' noktasına her zamankinden daha yakınım.

Gündüz gece gittiğim , uzun ince bir yoldayım..


Benzer Yazılar

0 yorum